Beste Ivan Gabrich,

Ongelooflijk dat ik jou nooit een brief heb geschreven. Want als er een voetballer was met wie ik een soort band had (eenzijdig weliswaar), dan was jij het. Het was niet omdat we allebei niet konden voetballen. Dat is te gemakkelijk. En bovendien, hoe je het hebt gedaan heb je het gedaan, maar jij hebt wel het eerste elftal van Ajax gehaald en ik niet. Nee, Ivan, het zit zo: mijn maten en ik waren een paar jaar geleden (jij was toen al lang weer weg bij Ajax) met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, de enige Ajaxsupporters die nog wel eens plezier aan jou hebben beleefd. Mijn gabbers en ik zijn de enigen hier in Amsterdam en omgeving die een oprechte glimlach op het gezicht krijgen bij het horen van de naam Ivan Gabrich. Lees verder