Eigenlijk had ik gistermiddag tijdens een lange wandeling een column bedacht waarin ik de VVD en hun leider, de man die onze premier acteert, helemaal zou fileren. Ik zou dan beginnen met de twee helden van Mark Rutte te noemen: Clown Bassie en volkszanger John de Bever. Boven het eenpersoons bedje van Rutte hangt namelijk groot de lijfspreuk van Bassie: ‘’Wat er ook gebeurt, altijd blijven lachen!’’ en die spreuk gaat de hele dag als een mantra door zijn hoofd. En onze Mark speelt elke ochtend bij het opstaan de piratenhit van John de Bever ‘’Jij krijgt die lach niet van mijn gezicht!’’

Zodoende is het verklaarbaar dat onze premier vrijdagavond zo vrolijk met zijn VVD-vrindjes op het strand van Scheveningen stond bij het concert van Anouk. Lachend op een Twitter-selfie van die olijke CDA-snaak met z’n krokodillenleren schoenen, die mediageile Hugo de Jonge. Terwijl de rechtervleugel het daar dus uitstekelbaars naar de zin had en genoot van elkaars warmte werd een kleine 50 kilometer verderop door de Rechtbank in Amsterdam ijskoud besloten dat het leven van twee Armeense kinderen die getogen zijn in Nederland voorgoed verkloot zou worden. Weg met jullie, rot maar op naar je eigen land, stomme kutkoters. We moeten jullie niet. Dat was vrij vertaald de kille boodschap aan de kinderen.  ‘Want soms moet je hard zijn’, aldus onze premier vlak voordat hij weer lachend naar het strand ging. Buitenlandse criminelen, teruggekeerde Jihad-strijders en misdragende asielzoekers laten we lekker hier blijven en twee getogen Hollandse kindertjes die het hartstikke leuk doen in onze samenleving die gooien we de grens over, want die zijn vervelend. En waarom moeten die asielprocedures zo idioot lang duren? Kan iemand mij van al die dingen de logica uitleggen? Want ik snap het niet zo goed.  

Maar de weerbarstige werkelijkheid heeft ons gelukkig alweer achterhaald en zodoende kon ik de halve column die ik gistermiddag had bedacht alweer schrappen. Verdorie. Er zaten best een paar goeie one-liners tussen. Die konden zo de prullie in. Maar soms moet je hard zijn, he.

Mensen van vlees en bloed kunnen gevoelens hebben en dus ook empathie tonen. Dat is nou precies wat ons onderscheidt van robots. En van VVD-ers. Dat wilde ik ook nog zeggen in de column. Nou, die opmerking kon dus ook de jiskefet in. Want, zowaar: gelukkig bleek er nog één VVD-er op de aardkloot rond te lopen die wel het fatsoen heeft dat de partij zo graag uitstraalt. En die wel ergens linksboven in z’n borstkas een hart heeft zitten. En dan ook nog eentje die precies op de belangrijkste stoel zit. Zaterdagmiddag 15.45, op het moment dat Howick en Lili, als het aan ons nationale lachebekkie had gelegen, allang op transport naar Armenie waren gezet, toverde staatssecretaris Mark Harbers nog even een troefkaart uit zijn mouw. Hij maakte gebruik van zijn discretionaire bevoegdheid: de vrije ruimte die een staatssecretaris of minister zelf heeft om een besluit te nemen en daarmee af te wijken van de regel. Hij besloot dat het, alles afwegende, toch niet zo’n goed idee was om de kinderen terug te sturen naar een land waar ze heg noch steg kennen. Daarmee redde hij niet alleen de kinderen, maar ook het vege lijf van zijn partij die de laatste tijd toch al niet zo heel lekker in het nieuws komt.

Eerst die rare minister Vlaams eh… Stef Blok die zijn uitspraken over de multiculturele samenleving en Suriname ”ongelukkig” noemde. Nee Blok, je meende elk woord. Deze zinnen bedenk je niet per ongeluk. ‘’Ongelukkig’’ is per ongeluk dat geile sex-appje naar je moeder sturen in plaats van naar je vriendin. Jij, Blok, meende alles wat je zei, daar zat geen woord Chinees bij, en je doet nu damage control om je goedbetaalde baantje te houden. Vervolgens die grijpgrage Han ten Broeke, of heet ie nou Hand in Broeke, het gelul met de dividentbelasting en dan onze lachende premier die eens even lekker hard wil zijn tegen kinderen. Lachend natuurlijk. Die gozer lacht nog op de begrafenis van z’n moeder. Rutte was de horrorclown van Howick en Lili en is goddank gestopt door zijn partijgenoot. Well played, Harbers. En well played Howick en Lili.

Welkom in Nederland.

Maar welkom waren jullie wat mij en vele andere Nederlanders betreft, althans diegenen die een beetje gevoel in hun donder hebben, toch al. Ik hoop dat jullie snel jullie normale leventje weer in alle rust kunnen oppakken en dat jullie hier niet al te beschadigd uit komen.

En hey, Rutte, nu je dus door je eigen staatssecretaris voor lul bent gezet en je geloofwaardigheid en autoriteit nog minder is dan ie al was, kijk maar weer even naar de uitspraak van je grote held voordat je huilend in slaap valt in je eenpersoonsbedje: wat er ook gebeurt, altijd blijven lachen!

En misschien is het een idee om Rutte samen met alle VVD-ers die het met onze grote roerganger eens waren maar met rotkop en stinkende kont over de grens te schoppen. Weg met die kakkerige pannekoeken. Is dat eerlijk? Nee, niet echt. Maar soms moet je hard zijn.