Rodweek 43 Over Van Gaal en normaal

Zomergastenpresentatrice Janine Abbring zei het perfect in het begin van haar op voorhand veelbesproken uitzending met Louis van Gaal: ‘’Nederlanders klagen over drie dingen: het weer, de bondscoach en de presentator van Zomergasten.’’ En zo is het ook. Nu is het te warm, in november is het te koud, de bondscoach is altijd die flapdrol die de verkeerde spelers selecteert en tijdens elke Zomergasten-uitzending Twittert iedereen zich een blauwe duim. We vinden er allemaal wel wat van, om het populair uit te drukken. Het maakt niet uit wie de presentator is. Als ik of wie dan ook op de stoel van Janine zou zitten zou de kritiek ook niet mals zijn.

Wat ik van Louis van Gaal vond? Een lieve, ietwat rechtlijnige man en niet in het bezit van een al te hoogdravende smaak. Het leek ook alsof hij niet in ‘Zomergasten’ maar in ‘In de Hoofdrol’ zat en  terugkeek op zijn leven.  Hier en daar humoristisch, zoals tijdens zijn flirt met Janine (‘’Ik val op brunettes, zoals jij’’). Een man met compassie, een groot rechtvaardigheidsgevoel en emotioneel. Een familieman die zijn kinderen volgens strikte normen en waarden opvoedde. Die met ongelooflijk veel liefde over zijn jong gestorven eerste vrouw en over zijn huidige partner sprak. Een absolute professional in zijn werk. Eigenlijk, in basis een heel erg normale man. Een normaal mens met hier daar wat kleine imperfecties, zoals we die allemaal hebben. Gewoon normaal.

En niet om Van Gaal met hem te vergelijken, maar als we het over ‘normaal’ hebben komen we natuurlijk uit bij de onovertroffen John Doorzon, uit de ‘90’s-strip ‘De Familie Doorzon’, een fantastische reeks humoristische strips van Gerrit de Jager. Een familieschets: de pater familias is dus de typische ‘normale’ shagrokende, bierdrinkende, stiekem porno kijkende stugge Hollander John, de spirituele moeder Mieke, dochter Doortje en haar Surinaamse vriend Arie Bleekjes, de penoze zoon Ronnie en de homoseksuele zoon Tonnie die een setje vormt met de tweelingbroer van Arie, Kees Bleekjes. John is een reactionaire ouwe mopperkont. In deze tijd zou je hem een PVV-er noemen of boze bange burger. De filosofie van John Doorzon over homoseksualiteit: ‘Als het normaal was dan waren we het allemaal en als we het allemaal waren, dan waren we er niet geweest.’ John Doorzon had gegruwd van de Gay Pride, maar de Gay Pride is anno 2018 nog steeds nodig.
Er bestaan namelijk ook in deze moderne tijd nog altijd veel John Doorzons’ die homoseksualiteit absoluut niet normaal vinden en er is nog steeds veel geweld tegen homo’s. Maar wie is zo iemand om verbaal of met de vuisten te beslissen dat twee mensen van hetzelfde geslacht niet samen mogen zijn? Normaal is wat mij betreft dat het normaal is dat iedereen ervoor mag kiezen om met wie dan ook samen te zijn.
En de heldin van de Gay Pride is natuurlijk die oudere dame van de Nieuwe Herengracht die tijdens de botenoptocht haar retteketetten liet zien vanuit haar bejaardenflat omdat ze de wereld maar preuts en truttig vindt. Tieten zijn normaal, zo zei ze, gewoon een deel van het lichaam, net als je handen of je neus. Dat een 73-jarige mevrouw ons die normalisatie moet bijbrengen in deze tijd is eigenlijk niet normaal.

Normalisatie is ook zo’n woord waar men in het profvoetbal de mond vol van heeft, bijvoorbeeld als het gaat over geweld buiten het veld. We moeten weer vrij kunnen reizen naar andere clubs! We moeten weer bier kunnen drinken in het uitvak. Die tijd is nog ver weg en ik weet ook niet of ie nog terugkomt. Het probleem is dat er bij elke club te veel doorgesnoven halvies rondlopen die dat onmogelijk maken. Zoals dus afgelopen zaterdag bij de wedstrijd om de Johan Cruijff-schaal tussen PSV en Feyenoord in Eindhoven. Toen Feyenoord de beslissende penalty raakschoot stonden er twee verstandelijk gehandicapte jongens te juichen. Op dat moment vond een PSV-supporter, een ‘man’ van 45, het nodig om naar het vak van die jongens toe te klimmen en één van de verstandelijk gehandicapte jongens een knal voor z’n kanis te geven. Ik weet eerlijk gezegd wel wie er verstandelijk meer beperkt is. Zo’n mislukt stuk nageboorte is ook in staat om oude vrouwtjes te beroven en om dieren te mishandelen.  Hij heeft inmiddels een stadionverbod gekregen en hij mag zich voor de rechter verantwoorden, waarmee die graftak geluk heeft dat ik de rechter niet ben. Hij zou bij mij niet wegkomen met een lullig taakstrafje. Die eencellige hufter zou bij Rechter Rod de rest van zijn leven de consequenties van zijn abnormale gedrag voelen. Het wordt tijd dat we het abnormale tinnef eens laten zien dat we hun sfeerverlagende gedrag meer dan zat zijn.

Ik hoop dat mijn club Ajax iets aan de normalisatie wil doen en ik richt mij daartoe even tot onze algemeen directeur.

Beste Edwin van der Sar,

Wat zou Ajax een prachtig gebaar kunnen maken door die twee jongens uit te nodigen bij Ajax-Feyenoord in oktober. Lekker op de eretribune of in een mooie lounge. Leg ze lekker in de watten. Het enige pak slaag dat die jongens dan eventueel zien is dat van hun eigen cluppie, maar dan heeft Ajax iets heel moois gedaan en die jongens een prachtige dag bezorgd. Dat ze lekker naar het voetballen hebben kunnen kijken en ook voor hun cluppie hebben kunnen juichen zonder dat zo’n abnormaal opgefokt cokehoofd de dag voor ze vergalt en hen hun stadionplezier afneemt. Deze jongens moeten er plezier in houden om naar het voetballen te gaan.  Gewoon, omdat dat normaal hoort te zijn.

 

Leave a Comment.