België er uit tegen Frankrijk. De zoveelste mooie ploeg met wie het slecht afliep op een WK. De Belgen mogen zich scharen in het rijtje Nederland 1974, Brazilië 1982, Denemarken 1986, Nederland 1998. Allemaal ploegen die de schoonheidsprijs wonnen, maar niet de enige prijs waar het op een WK echt om gaat: de wereldcup. Het WK wordt zelden door echt mooie ploegen gewonnen en dat zal dit jaar ook niet gebeuren. Ik denk dat het Frankrijk wordt. Frankrijk komt niet om te imponeren. Frankrijk komt gewoon die cup ophalen. Niet op een mooie manier. Gewoon zakelijk. Maar hey, met alleen maar zesjes ga je ook elk jaar over.

België is die lieve gozer die het meisje waar hij verliefd op is alles zou willen geven. Frankrijk is die stoere patjepeeër die er uiteindelijk met dat meisje vandoor gaat. Voor België rest de strijd om de 3^e en 4^e plaats, de troostfinale. De meest overbodige wedstrijd van het WK. Achter het mooie meisje aanzitten en dan op einde maar uit armoede en tegen je zin in met haar lelijke vriendin tongworstelen. Eigenlijk had je liever allang alweer thuis in je bedje willen liggen om jezelf zachtjes snikkend in slaap te masturberen. Maar nee, je moest zo nodig de troostprijs nog ophalen.

Het leven is niet eerlijk. Dat weten we inmiddels toch allemaal wel? Waarom mag één of andere gevluchte ouwe stinknazi, verstopt in de binnenlanden van Zuid-Amerika 104 jaar oud worden in alle weelde en waarom ligt iemand die de wereld allerlei moois te bieden heeft, een positieve jongen als Abdelhak Nouri, op z’n twintigste al een jaar in coma, zonder al te veel perspectief op vooruitgang? Waarom verdient een flauwe fopduiker als Neymar miljoenen en waarom heeft een echte heldhaftige duiker als Saman Kunan die kinderen uit een Thaise grot probeerde te redden met z’n leven moeten betalen? Waarom komt iemand die een tasje steelt van een oud vrouwtje er zo vaak mee weg en waarom wordt iemand die datzelfde oude vrouwtje eerder op de dag nog heeft geholpen met oversteken even later overhoop gereden omdat één of andere flapdrol zit te appen achter het stuur? Ik ben een tijdje postbode geweest op de Lindengracht, in de Jordaan. Op nummer 94 staat een kinderhospice. Een sterfhuis voor zieke kinderen. Waarom moeten kinderen sterven? Wat de hel hebben kinderen in die paar jaar dat ze op aarde zijn fout gedaan om hier maar zo kort te mogen zijn? Totaal oneerlijk.

Het leven is nou eenmaal oneerlijk en dat is het al zo lang als het leven bestaat. Het leven is wat het is. Niemand kan iets voorspellen. Wie had gedacht aan een halve finale Kroatië – Engeland? Ik niet. De Kroaten gooiden de Engelsen eruit. Daar viel overigens weinig op af te dingen. Gewoon een betere ploeg. Prachtvoetballers als Modric, Mandzukic en Rakitic bij de Kroaten. Stuk voor stuk juwelen van voetballers. Er is één speler die mijn sympathie voor Kroatië  vermorzelt als een lompe strandgast die op een zandkasteel gaat staan: de ‘Knipoogkroaat’ Domagoj Vida. Het is nooit officieel bewezen en ik ben absoluut niet snel van de complottheorieën, ik krijg er meestal zelfs een beetje kots in m’n mond van, maar die heeft in 2011 gewoon expres met 1-7 verloren van Olympique Lyon toen hij bij Dynamo Zagreb speelde. Na een 1-1 ruststand. Precies wat Lyon nodig had om Ajax uit te schakelen in de Champions League. Zes goals in één helft tegen gebeurt niet op dat niveau. Ik ben bijzonder vergevingsgezind, maar deze man heeft Ajax, in samenwerking met zijn ploeggenoten, destijds gewoon een loer gedraaid. Voor een paar roestige stuivers. Zo schuldig als een puppy naast een dikke drol. Met z’n knipoogje. Daar is gewoon zwaar oneerlijk gespeeld. Die gedachte wil er maar niet uit bij me.

Frankrijk-Kroatië dus zondag. Ik heb met allebei de ploegen niet echt veel. Eerlijk gezegd maakt het me geen moer uit wie er wereldkampioen wordt. Maar ik zou toch een kleine gniffel niet kunnen onderdrukken als de heer Vida de beslissende strafschop mist. Zo eerlijk ben ik dan ook wel weer.