Eitje

putten-AjaxNatuurlijk is het geen straf om af en toe eens in een goed restaurant te eten, exquise liflafjes te proberen en je te laven aan dure wijnen. Maar uiteindelijk gaat er niks boven die lekkere uitsmijter, met een kopje lauwe thee er naast, in je eigen stamkroeg. Dat is vaak hoe ik naar grote toernooien als EK, WK of Champions League kijk. Het afgelopen WK was een geweldig toernooi. Misschien wel het mooiste WK dat ik ooit heb gezien. Veel doelpunten en een aantal wedstrijden van bijzonder hoog niveau. Hoewel niet elke wedstrijd op het afgelopen WK van hoogstaande kwaliteit was.

Je moet je maar eens verbeelden dat je getuige bent van een bloedeloze wedstrijd als Nigeria-Iran of Nederland-Argentinië op een gure herfstavond in november met 683 andere deerniswekkende zielen in het TATA-Steel-stadion in Velsen-Zuid…. Het affiche vermeldt dan alleen Telstar-Emmen…. Lees verder

Hoe een adelaar een kuikentje opvreet

adelaar_landend_op_prooiSoms is er weinig voor nodig om een nederlaag van een team te voorspellen. Ik was een paar jaar geleden bij Real Madrid-Ajax. Natuurlijk is Real Madrid normaal gesproken veel sterker, maar wie weet zou Ajax kunnen stunten met een gelijkspelletje, dacht ik nog. Dat geloof was in een keer weg toen ik de spelers een uur voor de wedstrijd het veld op zag komen. Ze waren geïmponeerd door het al halfvolle stadion en maakten foto’s van het stadion, van zichzelf in het stadion (het woord ‘selfie’ bestond nog niet) of van hun medespelers in het stadion. Ze keken bewonderend rond…. En later zag ik beelden van de Ajacieden die in de spelerstunnel allemaal als een debiel met open mond Cristiano Ronaldo stonden aan te gapen. Ze kwijlden nog net niet…. Ze gedroegen zich als een stel pubers op schoolreisje…. …. En dan moesten ze dus nog voetballen…. Dan ben je kansloos. Het werd 3-0. Real Madrid spande zich niet eens in.  Lees verder

Toeval en de Godín die wel bestaat

kopbal godinZaterdag zat ik in de kroeg voetbal te kijken. Op het grote scherm konden we de ontknoping van de Spaanse competitie, tussen Barcelona en Atlético, volgen. Op het scherm links van het grote scherm stond, zonder geluid, de finale van het enige bekertoernooi in de wereld wat er echt toe doet aan: de FA-cup-finale tussen Arsenal en Hull City.

Terwijl Atlético zich naar het benodigde punt knokte en daarmee verrassend de Spaanse titel opeiste, knokte Arsenal zich van een vlotte 0-2 achterstand terug en won de finale uiteindelijk, na verlenging, met 3-2. Twee schitterende wedstrijden, maar op het oog was er niets bijzonders mee aan de hand. Tot mijn Engelse vriend Simon, die elke ochtend bij zijn ontbijt een paar eetlepels statistieken naar binnen slurpt, mij het volgende wist te vertellen: Lees verder

S-P! A-R! T-A!

deelder spartaNogal wat Ajacieden die ik ken hebben een zwak voor Sparta. Ik deel die zwakte voor ‘De Oude Dame’ van Nederland. Naast dat we in Feyenoord onze gemeenschappelijke rivaal delen en altijd gezellig gezamenlijk ‘Sparta is de club van Rotterdam’ zongen, denk ik bij Sparta ook aan Jules Deelder, ‘Sparta naar voooooooreeeeeeee!’, Het Kasteel, de snor van Bok de Korver, de meeuw die door Eddy Treijtel uit de lucht werd geschoten, Louis van Gaal in dat Eftelingshirt, Hugo Borst die in de Melkweg vanaf het podium in zo’n zelfde Eftelingshirt hartstochtelijk schreeuwend Aad de Mos stond te vervloeken die zijn Sparta zojuist had laten degraderen, Rene van der Gijp die met een helm op wilde trainen na een storm, Het Roodwitte Mannen-diner, de tweelingbroertjes De Nooijer en mijn Rotterdamse gabber Ronald die al zijn hele leven naar Sparta gaat.

Sparta is een club met een rijke geschiedenis, een club die bol staat van traditie en een club die te veel grandeur heeft om uit tegen FC Oss, Achilles ’29 en de reserve-elftallen van Ajax, PSV en FC Twente te moeten ploeteren. Lees verder

La Décima

seedorf davidsEergisteravond, op de datum waarom wij tot vorig jaar Koninginnenacht vierden, zag ik De Koninklijke uit Madrid Bayern München op de martelbank leggen zoals Hoessein junior dat in vroeger dagen deed met Irakese internationals die het waagden om een wedstrijd te verliezen: hard, pijnlijk en zonder een spoortje mededogen. Real Madrid dendert niets of niemand ontziend door naar het grote doel van dit jaar, het veroveren van La Décima, de tiende Europacup 1. Ik weiger dat ding nog steeds Champions League te noemen, omdat er al jaren meer clubs in spelen die geen kampioen zijn geworden in hun land dan wel. Zo wordt de finale van dit jaar een Madrileens onderonsje tussen twee ploegen die vorig jaar allebei niet de kampioen van Spanje waren en ook niet de titelverdediger van de Europacup 1. En noem mij gerust ouderwets, want dat ben ik ook, maar die horen wat mij betreft niet in een ‘Champions League’ thuis. Maar goed, we dwalen af.

De kans dat ik mijn club Ajax ooit zijn tiende Europacup 1 zal zien winnen is te verwaarlozen, al staan ‘we’ natuurlijk al op vier. Lees verder

Roda uit, altijd lastig…

kaalheideEen heerlijke quote van een supporter van het geplaagde Roda JC, deze week in VI: ‘Het is oneerlijk verdeeld. Real Madrid heeft Ramos en Pepe, wij hebben Guy Ramos en Ard van Peppen….’ Een uitspraak waar geen speld tussen valt te krijgen. Zou het dan dit jaar gebeuren? Zou Roda er dan dit jaar nou eindelijk eens een keer uitflikkeren?

In de Randstad wordt verkneukelend uitgekeken naar een eventuele degradatie van Roda JC. Wij Randstedelingen hebben het niet met Roda. Ver weg, saai stadion en de mensen praten er als Duitsers met een spraakgebrek…. Lees verder

Normale Seks voor de Seleção!

Luiz_Felipe_ScolariTerwijl Louis van Gaal in Noordwijk ‘Löffel an Löffel’ lag met zijn Truusje, Wesley Sneijder aan de Bosporus zijn Yolanthe nog maar eens besteeg en Tonny Vilhena in Rotterdam met zijn teddybeer stevig in zijn armpjes vastgeklemd in slaap viel stuurde de Braziliaanse bondscoach Luiz Felipe Scolari de volgende mail naar zijn internationals. Deze mail kwam via een Braziliaanse vriend van mij, die op zijn beurt weer bevriend is met een prominent lid van de Seleção, die ik beter niet bij naam noem, pardoes op de burelen van Rodzooi terecht. Ik heb ‘m even laten vertalen: Lees verder

Dwight Kan Vertrekken

dwight lodewegesWoede, verdriet en onmacht: ze streden om poleposition en uiteindelijk won de woede, zij het met een neuslengte voorsprong. Natuurlijk, het was al vervelend dat hij haar verliet, maar dan ook nog voor die vuile opgedirkte sloerie van dertig kilometer verderop. Die trut die ze haar hele leven al haat. Met haar dikke tieten en haar ordinaire make-up. Van alle wijven waarvoor hij haar kon verlaten koos hij de allerergste uit, die lul. Ze wil dat hij oprot uit haar appartement, en wel nu. Niet morgen of overmorgen. Praten heeft geen zin meer en zijn spullen flikkert ze wel uit het raam achter hem aan. Niks in haar appartement mag nog aan die griezel doen denken. En dat terwijl het tot vorige week nog zo’n mooi stel leek. Gelukkig met elkaar, niets aan het handje. Dat is in één doffe klap weggevaagd. Ze haat hem, tot in het diepst van haar vezels. En dus ging hij maar, hij wachtte niet tot ze hem er met kop en kont uitsmeet… Hij had nog snel wat persoonlijke spulletjes bij elkaar gegrist en in een tas gegooid en daar ging hij dan. Weg. Door de achterdeur. Hij had als goede vrienden uit elkaar willen gaan, maar dat bleek onmogelijk.

Bovenstaande klinkt als een goedkope Bouquetreeksroman, maar het was wat in mij opkwam toen ik zag welke volkswoede het vertrek van Cambuurtrainer Dwight Lodeweges naar aartsrivaal Heerenveen losmaakte. Verlaten worden voor een contract bij de rivaal doet voetbalsupporters lijken op iemand die verlaten is door zijn of haar geliefde. Dan wint rancune het altijd van ratio en is de derde  ‘R’, die van redelijkheid in geen velden of wegen meer te bekennen. Lees verder

Utrechtsestraat, vrijdagmiddag

Cult-Selecao_LogoEen vrijdagmiddag in januari zoals een vrijdagmiddag in januari moest wezen:  Marcel en ik aan het koude bier in de warme kroeg. Niet in de natuurlijke habitat van Oud West en de Jordaan, maar in de Utrechtsestraat. Vrienden van ons moesten daar optreden in de legendarische platenzaak Concerto, een winkel waar ze behoorlijk veel dingen verkopen, maar geen bier.
Onze dorst won het van onze zin om het hele concert af te kijken en we slopen de deur uit naar de oude bruine kroeg twee straathoeken verderop.

Na de koetjes, de kalfjes en ons persoonlijk welzijn te hebben doorgenomen onder het genot van wat vazen bier kwam het onderwerp, niet geheel ongebruikelijk, al snel weer op voetbal. Lees verder

Hoe goed is Ricardo Kishna echt?

kishnaAjax was er op 15 januari dan eindelijk in geslaagd om het binnen de club alom geroemde supertalent Ricardo Kishna langer aan zich te binden nadat eerdere onderhandelingen in december waren stuk gelopen. Dit ondanks interesse van andere clubs en zijn vrij pittige salariseisen. Pittige salariseisen voor een blessuregevoelige speler van negentien die nog niet eens in het eerste elftal heeft gedebuteerd. Dat getuigt in elk geval van lef en zelfvertrouwen en dat past goed in het profiel van de perfecte Ajacied. Onderhandelen en eisen als je nog niets had gepresteerd… Daar moest je vroeger bij ouwe Jaap van Praag niet mee aankomen. Die keek je eens aan, lachte je vervolgens hartgrondig uit en twee minuten later stond je weer op de Middenweg op tram 9 te wachten. Lees verder