Weteringlaan

wetering 001Ooit afgevraagd waar de kortste laan ter wereld zich bevindt? Waarschijnlijk niet. Ik ook niet, tot vorige week. Ik denk het antwoord te weten. Hij ligt in Amsterdam en het is niet de Kattenlaan bij de Overtoom, wat ook een inimini-laantje is natuurlijk.

Neen, het is een andere.

Een laan is een brede weg met aan weerszijden bomen en dat is het dus ook. Technisch gezien klopt het. Ik heb alleen een ander beeld van een laan. Niet alleen dat het een brede weg met bomen is, maar dat er ook mooie statige huizen op staan. En redelijk lang, althans langer dan deze laan, of wat er voor door moet gaan. Lees verder

Vondelpark, dinsdagochtend

Amsterdam 2013 008Het is de eerste dag van het jaar dat ik mijn slippers uit de kast haal, mijn korte broek aantrek en koers zet richting het Vondelpark om mijn horecagrijze teint er eens af te branden. Ik loop het park binnen via het Kattenlaantje.

Waar zal ik eens liggen? Niet in de buurt van de speelvijver, dat zie ik al snel. Het is er nu al erg druk met spelende kinderen. Nou ben ik geen kinderhater, maar zo’n overdaad aan gekwetter en geschetter kan ik nog even niet velen om elf uur des ochtends. Lees verder

Luuk de Doppenmongool

Kleine verhalen uit een grotestadskroeg

Rodney schrijftCollega Robin en ik hebben een nieuwe uitdrukking toegevoegd aan ons toch al omvangrijke oeuvre: Luuk out. Hetgeen letterlijk betekent: kijk uit je doppen, mongool!

Waar het vandaan komt?

Wij kennen Luuk. Luuk is een verstandelijk gehandicapte jongen met het Syndroom van Down (kortweg, een mongool) uit de buurt die frisdrankdopjes en bierdopjes verzamelt. Gaat ie met zo’n grote boodschappentas alle kroegen in Oud West langs, waar alle barkeepers braaf dopjes voor hem bewaren. Al jaren.Van die dopjes maakt hij kunstwerken. Goed, het moet net je smaak zijn, maar Luuk heeft daar een hoop plezier in en hij neemt zijn werk uiterst serieus. Lees verder

Vieze Corrie

Kleine verhalen uit een grotestadskroeg

Rodney RijsdijkDe touringcar vol bejaarden rijdt de Ten Katestraat in. Het is de vroege avond en de oudjes uit het tegenover ons gelegen verzorgingstehuis zijn een dagje op stap geweest.

Een klein krom vrouwtje zwaait van uit de bus naar ons op het terras.

We zwaaien terug. ‘Kijk, daar heb je Vieze Corrie,’ zeggen we tegen elkaar. Lees verder

Beste concertganger,

Ik hou van u. Heel erg veel. U houdt net als ik van muziek en uitgaan. Goed, we houden niet altijd van dezelfde muziek, maar daar gaat het niet om. En natuurlijk hou ik ook niet van alle concertgangers. Stomme mensen zitten overal tussen, maar het gaat me om u: de doorsnee concertganger  die ik wekelijks een keer of drie verwelkom in de Melkweg.  Daarom hou ik trouwens ook van u, want dankzij u heb ik al veertien jaar een baan. Als u niet meer komt kan de tent dicht en moet ik misschien wel werk gaan doen op een plek die ik een stuk minder leuk vind dan mijn huidige werkplek. En dan word ik ongelukkig en sterf ik triest en verbitterd. Beter blijft u dus gewoon komen.

Maar, hoeveel ik ook van u hou, sommige gedragingen van u snap ik niet zo goed. Al veertien jaar niet. En nu moet ik het toch maar eens kwijt. Lees verder

Beste Nimby,

Beste Nimby,

Rodney schrijftIk schrijf u maar even aan met de voor u geldende afkorting: Not in my backyard. Want dat is een beetje uw levensfilosofie. U woont graag in de grote stad, maar zodra het stadse leven iets te dichtbij komt dan haakt u af.

Wat wonderlijk dat u daar ooit bent gaan wonen dan. Hoe is dat zo gekomen? Was Amsterdam niet ooit de stad waar u als jong provinciaaltje heen vluchtte? Niet alleen om rechten te studeren maar ook om uit uw allejezus saaie klotedorp te ontsnappen. Want in Amsterdam gebeurde het.

Weet u nog toen u net in stad woonde? Op uw kamertje in Oost? U feestte en u zoop wat af tijdens uw studie. Lallend en brallend schuimde u tot het krieken van de ochtend elke kroeg af. Over uw studie heeft u uiteindelijk twaalf jaar gedaan. Tja, dat kon toen nog hè.

Lees verder