Finidi, de koning van de Melkweg

finidiToen ik gisteren in de Melkweg aankwam las ik een naar bericht. Finidi was overleden. En nee, mijn lieve Ajacieden, ik heb het niet over Ajax’ weergaloze rechtsbuiten uit onze succesperiode van de jaren negentig, maar over de kat die achttien jaar geleden naar hem werd vernoemd door een aantal fanatieke Ajaxfans (Ik vermoed Liesbeth, Jaro, Carina of Ko?) die toen in de Melkweg werkten: Finidi, jarenlang was hij onze aartsluie mascotte in de Melkweg. Finidi, die doodleuk op een metalconcert tussen grote schreeuwende bierdrinkende langharige mannen naar binnen liep om eens te kijken wie er in godsnaam de takkeherrie produceerden die hem, de enige echte bewoner en tevens zijne koninklijke katheid van Lijnbaansgracht 234A, uit zijn slaap hield.

Finidi, die nog op mijn eerste kerstdinerfoto uit 1998 staat. Finidi, bijdehand kijkend, bij Jay op schoot.

Finidi, die mij ook nog wel eens het schaamrood op de kaken heeft bezorgd in de garderobe toen ik de jas van een klant teruggaf die een klein beetje over de grond had gesleept vanwege de lengte. Precies op die jas had Finidi een plasje gedaan en dat stonk natuurlijk als de hel. De klant kon op zich wel lachen om de situatie (gelukkig bestaan er nog mensen met humor en relativering), maar stelde het uiteraard wel erg op prijs als wij de stomerij zouden betalen. En dat hebben we nog wel een paar keer moeten doen. Finidi was bijzonder territoriaal ingesteld (immers zijn koninkrijk) en soms verloren wij hem wel eens uit het oog, met dat soort gevolgen van dien.

Finidi, die de portiers weleens tot wanhoop dreef als hij zich bij de sluitronde weer eens had verstopt.

Of hoe hij stond te draaien wanneer hij het kantoor weer in wilde maar dan stond te treuzelen als je eindelijk de deur voor hem had opengedaan. Finidi die heel erg lief kon zijn, maar ook wel eens een tikje narrig als hij zijn dag niet had. Een echte Melkwegger.

Maar kwaad konden we nooit worden op die grijs/witte dikzak die een paar jaar geleden bij oud-Melkwegger Liesbeth introk om zijn oude dag door te brengen. Finidi zal voortleven in de gedachten van de mensen die hem in de jaren 90 en 00 in de Melkweg hebben meegemaakt. Als ie ons weer verstoord stond aan te kijken vanuit zijn mandje in de koffiekamer. Verstoord omdat wij het hadden gewaagd om hem wakker te maken met ons geouwehoer. Al maakte een stukje kip uit Thais, Indiaas of anderszins afgehaald personeels-eten een boel goed. Dat heeft ‘m later waarschijnlijk wel zijn nierproblemen opgeleverd, maar desalniettemin is de ouwe toch achttien jaar geworden.

Dag lieve Finidi, ouwe boef! En ouwe Melkwegkoning, dat vooral. Ik heb van je genoten. Rust maar nog meer dan je bij leven al deed.

7 Comments

  1. Wat heb ik met die homp eigenwijsheid rondgesjouwd en moeten zoeken bij het afsluiten… En wat een heerlijk sacherijnige klaagmauw als ‘ie ’s ochtends (als je de eerste was) de trap af kwam zeulen. Het was ook altijd veels te vroeg immers, de laatsten waren net weg…

    Reply
  2. Mooi stukje, Rodney! Het was inderdaad een prachtig poezenbeest. Eén keer, na sluitingstijd, stond ie bij de deur te kijken naar een andere kat, die buiten stond. Het leek alsof ze elkaar wel mochten. Dus ik deed de deur op een kier. Dat heb ik geweten! De liefde was niet wederzijds en de kattenharen vlogen in de rondte! Finidi won het ‘gevecht’ (uiteraard!). Nooit meer de deur opengedaan. Rust zacht, lieve ouwe Finidi!

    Reply
  3. Eén keer, na sluitingstijd, stond ie bij de deur te kijken naar een andere kat, die buiten stond. Het leek alsof ze elkaar wel mochten. Dus ik deed de deur op een kier. Dat heb ik geweten! De liefde was niet wederzijds en de kattenharen vlogen in de rondte! Finidi won het ‘gevecht’ (uiteraard!). Nooit meer de deur opengedaan. Rust zacht, lieve ouwe Finidi!

    Reply
  4. Lieve Rod,

    Wat een mooi eerbetoon aan nummero uno van memorabele typs..

    Zoals de herinnering bij een nieuwe collega, die eerst Finidi moest gaan zoeken / opsluiten voordat hij de ruimtes afsloot. Wist hij veel dat “Fiennie” Finidi heette, de sluitronde duurde best lang zoals je begrijpt.. *who the fuck is die Finidi dan?*

    Reply
  5. ’t Waren vooral Arie en Jaro die de naam Finidi verzonnen hadden. ’t Was Ko die een knoop in em kon leggen als enige op deze aardkloot. Van voetbal had ie absoluut geen verstand, maar hij was trots op z’n “godfather”, een van de mooiste voetballers die op de velden heeft rondgedarteld: Finidi George.
    Hij heeft een steen op z’n grafje langs de Amstel. Daar ga ik de tekst op zetten die Arie mij stuurde: ‘R.I.P. Dibbes’

    Reply

Laat een antwoord achter aan Natasja Reactie annuleren