Maandagochtend, Kinkerstraat

kinker 76Natuurlijk. De ergste storm sinds Sint Juttemis. Een hysterisch afgekondigd Code Rood. Ja ja. In een land waar het treinverkeer al ontwricht is zodra er drie blaadjes op de rails liggen moet je dat soort uitspraken nog wel eens met een vaatje zout nemen. Ik zou me toch niet tegen laten houden door een beetje wind? Kom zeg. Ik sloeg alle adviezen om binnen te blijven dus vrolijk in de wind en al even vrolijk toog ik om 10.00 des ochtends naar het bankfiliaal in de Kinkerstraat.
Lopend. Tien minuutjes vanaf mijn huis. Dus geen gezeur over orkanen en zo, even een lekkere ochtendwandeling.

Er stond een meer dan straffe bries, zoveel was zeker, maar ik snapte de paniek niet helemaal. De tram reed gewoon, mensen fietsten zelfs nog en mensen wandelden.
Klapperende jassen, zwalkende fietsen, verwaaide kapsels en meer van zulks, maar iedereen deed zijn of haar ding. Er leek niet heel veel geks aan de hand. Hoewel, niet iedereen deed z’n ding zag ik halverwege de Kinker. Ik keek naar rechts en ik zag Marcel en Pieter van de kaasstal niet staan. En het fruitstalletje van Max ook niet. Ik keek naar links. Geen Lex van de groentestal en godverdomme de rest van de markt ook niet.  Wat jammer was want ik had wel zin om even over de markt te lopen nadat ik bij de bank was geweest. Even boodschappies doen, een beetje ouwehoeren met de marktmannen, kopje thee in het café, je kent het wel. Maar nee, te veel vrees dat de marktkramen met handel en al de lucht in zouden vliegen, dus geen markt.

Zou het dan toch zo erg zijn gesteld met dat weer?
Ik liep door naar de bank en deed waarvoor ik was gekomen. Daarna hielp ik een mijnheer die de geldmachine niet snapte (en die om 10.15 al ongelooflijk naar drank stonk) om een stortinkje te doen.

De eerste goeie daad van dag had ik dus alweer gedaan. Ik wandelde terug naar huis over de rustige Kinkerstraat. De bries had inmiddels aan kracht toegenomen. In de Nicolaas Beetsstraat was een boom omgevallen. Hier en daar waren fietsen en scooters gevallen die ik ook hier en daar weer overeind zette, want ander wordt het een rodzooi.

Ik dacht nog steeds dat het allemaal wel meeviel, maar toen ik eenmaal thuis op het nieuws keek zag ik wat een spoor van vernieling de storm door de stad had getrokken. Ik dacht dat ik iets heel bijzonders had gezien met die ene omgevallen boom, maar door de hele stad bleken bomen als grassprietjes uit de grond te zijn getrokken. Gewonde mensen,  bomen op bovenleidingen, openbaar vervoer was lamgelegd en ga zo maar door. En er was zelfs een dodelijk slachtoffer te betreuren op de Herengracht die een boom op haar hoofd kreeg. Een vriend van mij zegt altijd ‘God houdt wel van een geintje, alleen zijn ze zelden leuk.’ En hij heeft gelijk. Zo ben je fris gedoucht op weg naar je werk en sta je te bedenken wat je vanavond wilt eten en zo landt er een boom op je kanis en ben je letterlijk in één klap in het bezit van een enkeltje naar de eeuwige jachtvelden. Haha! Lachen! Kutgod!

Bij mij in de straat was er inmiddels een soort regenbui van dakpannen, recht tegenover mijn huis. Nog maar even gewacht dus met boodschappen doen. Er werd op het nieuws ook afgeraden om naar buiten te gaan.

En dat uitgerekend op de dag dat ik de ‘Amsterdammer van de dag’ was in Het Parool. Kocht niemand die krant omdat het werd afgeraden om naar buiten te gaan. Al was dat dan natuurlijk het minst erge.

Wat rest is de stilte na de storm. En flink wat schade. En hoewel ik normaliter sterke moeite heb om mezelf te vergissen, gebiedt de eerlijkheid mij toch toe te geven dat ik die Code Rood misschien toch een ietsiepietsie serieuzer had moeten nemen.

 

Van deze schrijver is ook de verzamelde column-bundel ‘Kroegkronieken’ te koop, Amsterdamse kroegverhalen met ballen! Klik hiero voor de link of stuur een PB-tje aan de schrijver op zijn Facebookpagina, dan schrijft ie er nog wat leuks in voor je ook!

2 Comments

  1. Het meisje dat met haar vriend op de Herengracht wandelt en een boom over zich heen krijgt. Hij ontsnapt aan de dikste tak en ziet en hoort haar sterven. Machteloos. Radeloos. Nu denk ik aan ‘m, morgen vast niet meer.

    Reply

Laat een antwoord achter aan jurgen Reactie annuleren