Het is de laatste jaren vaste prik. Een oktober zonder de chagrijnige discussie over Zwarte Piet is als een Tour de France zonder doping. Is het begrip Zwarte Piet zo fout als de Ku Klux Klan en moet hij worden afgeschaft of zijn de criticasters zeurpieten?

Beide kampen bestoken elkaar met de meest heftige bewoordingen: ‘As het die swarte niet bevalt dan moete ze maar oprotte, het is onse tradisie!’, zo lees je op allerlei discussiefora door ‘echte’ slecht spellende Nederlanders die beter hun schoolgeld eens zouden terugvragen in plaats van op fora rond te hangen. Mensen die met zulke argumenten komen nemen mij niet direct voor zich in. Evenmin als mensen van Zwarte Piet’s tegenstanders die mensen die geen kwaad in Zwarte Piet zien neerzetten als mensen met ‘koloniale denkbeelden’. Of nog vermoeiender: mensen die de makkelijke en oervervelende racismekaart trekken.

Mensen die op dat niveau discussiëren vind ik allebei losers die helemaal niks aan deze discussie toevoegen.

Hoe ik er over denk? Er is voor allebei de kanten iets te zeggen, dus laat ik dat dan ook maar doen.

Ik  ben van 1977, om even een tijdsbeeld te schetsen. In mijn jeugd was Sinterklaas een feest waaraan alle kindertjes meededen. Blank, gekleurd en waar ze ook vandaan kwamen…  Wij kenden geen verschil in huidskleur. Sinterklaas was de buurman verkleed als een ouwe bisschop met een jurk, een gekke hoed en een baard en de Pieten waren zwart geschminkte jongens uit de buurt en droegen gekke kleding. Er werden pepernoten gestrooid en cadeautjes uitgedeeld en dat vond iedereen leuk. Klaar. Niemand, van welke huidskleur dan ook, voerde daar enige discussie over. Het was gewoon ‘gezellig’, om er eens even een lekkere Hollandsche dooddoener uit te gooien. Ma gooide nog eens een gezellige amandelstaaf in de oven, de volgende dag liet je je cadeautjes zien aan je vriendjes en dan was het weer een jaar wachten op het ‘heerlijk avondje’.

Die tijd bestaat niet meer. Tegenwoordig is alles anders. Iedereen heeft overal een bijzonder uitgesproken mening over die men graag wereldkundig wil maken. Dat kan ook. Discussiefora, social media, blogs, noem het maar op… Iedereen met een mening, een toetsenbord en een internetaansluiting kan alles er op gooien wat hij of zij maar wil. Tot de meest dubieuze denkbeelden aan toe. Alles kan tegenwoordig en of dat nou altijd zo’n zegen is….

Natuurlijk was niet alles beter vroeger.

Kom op zeg, de telefoon stond op 1 plek in het huis en daar moest iedereen in het gezin mee doen. Om een boek te lezen moest je helemaal naar die teringbibliotheek fietsen en van dierenwelzijn, plofkippen en legbatterijen hadden in mijn jeugd nog maar weinig mensen gehoord. Kip was kip, ei was ei en daar werd verder niet over geluld. Hier en daar een verdwaalde vegetariër en dat was het.

Ik dwaal even af, maar het is wederom om het even in het tijdsperspectief te plaatsen. En ooit gezien hoe zwarte mensen werden afgeschilderd in bijvoorbeeld ouwe Suske en Wiske’s, Kuifje’s en Nero-strips? Als domme, achterlijke inboorlingen. Ze spraken krom Nederlands, ze hadden lippen als hoovercrafts en ze werden vaak afgebeeld met een ring door hun neus. En wat te denken van die lieve Zangeres Zonder Naam die in de jaren zestig, het hitje getiteld ‘Hij was maar een neger’ had? Dat was nou ook niet echt charmant, om er maar eens het eufemisme van de week uit te gooien. Dat zijn dingen die nog maar vijftig jaar geleden vrij normaal waren. Ik denk dat de Zangeres in deze tijd in een bunker had moeten gaan wonen met achtentwintig lijfwachten.

Is Zwarte Piet nog een fout overblijfsel uit die tijd? ‘Ja natuurlijk!’, zegt het anti-kamp, ‘Nee, absoluut niet, ‘ zal het pro-kamp zeggen.

Ik weet het niet. Voor de argumenten van beide kampen is wat te zeggen, dus ik positioneer mezelf niet als een uitgesproken voor- of tegenstander.

De tijd is duidelijk veranderd sinds mijn jeugd. De maatschappij is veranderd. Niemand pikt nog iets van iemand en volwassenen vallen kinderen lastig met een onderwerp waar ze zelf niet mee bezig zijn:  over het racistische element van Zwarte Piet. Wat mij betreft blijft Sinterklaas het gezellige kinderfeest. Op wat voor manier dan ook. De kleur van de Piet maakt me overigens geen toverbal uit en die van de Sint ook niet trouwens. Ik ben zelf van koloniale Indonesische afkomst en wij werden vroeger ‘blauwen’ genoemd. Dus liever geen Blauwe Piet. Tenzij ‘blauw’ als in de Amsterdamse betekenis van dronken.

En we kunnen het wel over Zwarte Piet blijven hebben, maar laten we het eens over het Sinterklaasfeest an sich hebben. Wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe. Zo werden kindertjes vroeger vertrouwd gemaakt met religie. Als je goed leeft ga je naar de hemel, als je slecht leeft ga je naar de hel, dat is de rechtstreekse vertaling. Dat soort doctrine is wat mij betreft nog veel enger dan die hele Pieten-discussie.

Conclusie: wat mij betreft mag Piet van elk ras zijn en de Sint ook. Het zal me aan m’n derrière oxideren. Maar laten we ophouden met elkaar zo de Zwarte Piet toe te spelen.