Budapest 1

De Heenreis, 6 juli 2013, 11.17 ergens in het luchtruim tussen Amsterdam en Budapest

taxiMijn vriendin, maar ook andere mensen, lachen er nog wel eens om dat ik altijd ruim voor vertrek op het vliegveld wil zijn. Al zijn de boardingpasses uitgeprint en heb ik alleen handbagage mee: ik ga standaard tweeënhalf uur van te voren de deur uit. Terwijl ik normaliter vanaf mijn huis in een half uur op Schiphol ben. Dan kan alles rustig en stressloos verlopen en als we tijd over hebben (ruim, meestal dus) dan kunnen we die besteden aan eten, drinken en voor mijn part nog wat winkelen.

Vanmorgen vertrok ik naar Budapest. Boardingpass al geprint en enkel handbagage mee. Wat kan er misgaan? Ik besloot om vandaag eens rustig aan te doen met mijn geld en eens gewoon met het openbaar vervoer naar de luchthaven te gaan. Iets voor achten ging ik de paden op, de lanen in.Trammetje naar Station Lelylaan kwam vlot, dat begon al lekker smooth. Ik was in een ontstellend goede bui en kocht voor het eerst in mijn leven een eerste klas kaartje. Voor die twee piek extra, kon mij het schelen. Na betaling griste ik het kaartje uit de lade van de automaat en liep naar de tourniquets. Die waren afgesloten. ‘U moet naar Schiphol? De treinen rijden hier vandaag niet mijnheer, u moet via Sloterdijk of Zuid gaan.’ zo informeerde een vriendelijke stationsemployee mij. Ik vond het al tamelijk rustig, zelfs voor het kleine station wat Lelylaan is, maar wist ik veel. Op naar het volgende station dan maar.

Zuid ligt dichter bij Schiphol, dus ik pakte de metro daar naartoe. Hetzelfde verhaal. Afgesloten tourniquets…. Geen treinen. Ik dacht dat ik gek werd. Deze employee, ook alweer zo’n aardige, wist mij te vertellen dat er wel bussen gingen, maar daar zag ik meer mensen voor wachten.

Wel, je zuster op een houtvlot, dacht ik, maar dat zei ik niet, want hij was aardig. Maar ik was er wel behoorlijk klaar mee. Ik wilde met het openbaar vervoer, maar dat werd me dus tamelijk onmogelijk gemaakt. En om met vijfhonderd mensen opgestapeld in een of andere aftandse bus te zitten vind ik niks.

Taxi.

Is uiteindelijk ook een soort openbaar vervoer. Het is openbaar en het is vervoer.

De taxichauffeur legde me uit dat de treinen niet reden in verband met verbreding van de A10 en weet ik het allemaal. Er waren ook diverse afritten gesloten, dus ik kreeg nog een hele rondrit door Zuid en Buitenveldert voor m’n kiezen op de vroege ochtend. Uiteindelijk kwamen we dan toch op de weg naar Schiphol toen zich de volgende grap aandiende: het was de eerste dag van de schoolvakantie. Alles en iedereen was op weg naar Schiphol, dus we kwamen in de file terecht…Dan kun je twee dingen doen: het eerste is panikeren. Het tweede is dat je even een kleine zucht uitslaakt, er maar vanuit gaat dat alles goed komt en jezelf voorhoudt dat je des middags op een zonnig terras zit met een enorm glas bier. Ik deed dat laatste en ouwehoerde met de taxichauffeur, een jofele Amsterdammer. Al was hij dan weer niet zo jofel om z’n meter uit te zetten in de file en begon het door mij te betalen bedrag flink op te lopen.

Tegen half tien, zo’n drie kwartier voordat ik moest vliegen, arriveerde ik. Dat is rijkelijk laat voor mijn doen. Gelukkig had ik alles al geregeld en kon ik zo doorlopen, weinig rij bij douane ook. Ik had zelfs tijd voor een snel schrikbiertje. Ik was dus uiteindelijk prima op tijd, maar ik had er niet aan moeten denken wat er was gebeurd als ik een half uur of drie kwartier later was vertrokken.

Dus laat iedereen mij maar een neuroot noemen. Ze kunnen lekker op het dak gaan zitten. Ik denk niet dat de KLM op Ome Rodzooi uit Amsterdam-West wacht omdat de NS hem letterlijk op het verkeerde spoor heeft gezet.

En zo heb ik mijn eerste verhaal al klaar voordat ik ben geland. Ik berg mijn nieuwe Parker en mijn opschrijfboekje weer op. We gaan nu landen. Alles is weer goed. En nu op naar dat zonnige terras en dat enorme glas bier!

3 Comments

  1. Dit “neurotisch” gedrag, zoals je het zelf noemt, had ik niet achter je gezocht, haha.
    Ik heb wel met een brede glimlach op m’n gezicht dit gelezen.
    Zelf zou ik knettergek worden.
    1. Ik ben van op het laatste moment
    2. Ik heb geen geduld.
    Zelf dit hele ~fijne ~blog straalt een rust uit….bijzonder!

    Reply
  2. 😀 Blij te lezen dat ik niet de enigste neuroot ben op dat gebied. Ik wil ook altijd ruim op tijd ergens zijn om eventuele files of wat dan ook voor te zijn of om iig de “schade” zoveel mogelijk te beperken.
    Leuk verhaal.

    Reply

Laat een antwoord achter aan Mieke Reactie annuleren