Kotsconfetti en drollen op de dansvloer

Rodney schrijftAls ik vroeger naar de Melkweg ging en ik kwam mijn buurman Ome Piet tegen dan zei hij altijd: ´De Melkweg… Weet jij dat ik daar heb nog heb gewerkt in 1941? Toen was het nog een melkfabriek. En nu is de Melk weg, haha!´ Dat zei Ome Piet altijd en hij moest altijd lachen om zijn eigen grap. Het klinkt dan ook als een flauwe woordspeling, maar niks is minder waar! Toen in 1970 psychologiestudent en toneelspeler Cor Schlösser en zijn vrienden een locatie zochten om met hun theatergroep op te treden kwamen zij uit bij de oude verlaten Melkfabriek aan de Lijnbaansgracht. Op 17 juli 1970 opende de zaal zijn deuren en de naam die werd gekozen voor het nieuwe theater was Melkweg. De melk was weg en de jongeren konden er in. Dat was de gedachte en aldus geschiedde.

Nou kunnen we hier natuurlijk weer de hele geschiedenis van de Melkweg oprakelen van het allereerste begin tot de plek die het nu is geworden en alle kopstukken aan het woord laten, maar dat hebben al zoveel andere media tot in den treure gedaan. Zonder publiek, zonder personeel en zonder artiesten zou er nooit een Melkweg kunnen bestaan, dus die mensen, die allemaal op hun manier voor een stukje deel uit maken van de geschiedenis van Melkweg zullen in dit artikel hun verhalen vertellen. Sterke, mooie, leuke, stoere, stoute en soms ronduit smerige verhalen: ze zullen allemaal voorbij komen in de hier nu volgende regels.Laat ik zelf het spits maar afbijten.

Ik werk al 12 jaar in de Melkweg, garderobeman van professie. Een van mijn dierbaarste herinneringen is die aan het concert van Everlast in de Oude Zaal, direct na het vieren van het kampioenschap van Ajax. Kampioen 2003/2004, het laatste kampioenschap het is dus al een tijdje geleden! Mijn maten en ik waren al vreselijk dronken geworden die dag en iedereen zat al wel zo’n beetje vol, maar ik moest en zou op mijn vrije avond natuurlijk nog even een concertje van Everlast kijken in de Oude Zaal. En daar ben ik natuurlijk nog veel en veel zatter geworden. Na afloop van de show wist ik met een vriendin van me backstage naar de kleedkamer te komen en orakelde honderduit tegen Everlast over hoe geweldig ik zijn show vond en hoe blij ik wel niet was dat Ajax kampioen was geworden! Everlast, als Amerikaan totaal niet bekend met voetbal, laat staan Ajax, hoorde mij glimlachend aan en gaf ons allebei een biertje uit zijn koelkast en bood ons aan om even te gaan zitten. Uit dankbaarheid, of waarschijnlijker, totale euforische bezopenheid hing ik hem mijn naar bier en zweet walmende kampioensjaal om zijn nek en de enigszins verbaasde Everlast beloofde mij plechtig dat het kleinood een ereplek in zijn huis zou krijgen. Ik ben benieuwd….

Iemand die in al die jaren zowel publiek, artiest als personeelslid  in de Melkweg is geweest is oud portier Ko: ‘Ik was een jaar of zes dat ik voor het eerst in de Melkweg kwam. Hippie ouders konden daar op zondagen hun kind dumpen. Wat zij gingen doen laat zich raden, maar ik herinner me dat als een leuke tijd. Later ging ik daar zelf bandjes kijken en weer later gingen vrienden van mij aan de deur werken en kwam ik er nog vaker. Op een gegeven moment is de Melkweg me maar gaan betalen en heb ik 13 jaar met plezier als portier gewerkt. En ik heb er regelmatig opgetreden met mijn bandjes. De Oude Zaal is mijn favoriete zaal. Daar is de sfeer van de oude Melkweg nog het best bewaard gebleven. Maar het allergrootste uit al die jaren  is natuurlijk wel dat ik daar op die heilige grond mijn vrouw heb ontmoet en er ook ben getrouwd!’

Ko’s vrouw Saskia was namelijk jarenlang toiletdame en heeft daar ook zo haar herinneringen aan: ‘We verkochten toen nog van die Heineken longnecks, dat waren groene flesjes. Die heb ik wel eens teruggevonden met bruine halzen…. Of mensen die met hun vingers over de onder gepiste, gekotste en gescheten pleebrillen en vloeren gingen omdat ze hun dure poedertje hadden gemorst….’ Collega Anke beaamt het, voor de ranzige verhalen moet je bij de toiletdames zijn: ‘Het meisje dat na gekotst te hebben uit de urinoirs ging drinken en daarna haar vriendje op zijn bek pakte scoort bij mij erg hoog in de categorie ranzig…’ Maar het zijn niet alleen de toiletdames die een patent hebben op smerige verhalen, zo vertelt garderobemedewerkster Juup: ‘Vroeger, of nou ja, tot 3 jaar geleden had je nog ijzeren hek dat de oude zaal en de Max van elkaar scheidde bij verschillende programma’s. En daar lag wat kattenbakstrooisel uitgestrooid. Waarom dat is? Wanneer er gekotst is strooien de schoonmakers dat er overheen, zodat ze dat later makkelijk kunnen opvegen. Enfin, staat een gozer al de hele avond voor onze balie  te klieren en vervelend te doen. En die gast ziet ineens dat strooisel liggen. Dus wat doet ie, hij zegt: ‘Hee wat leuk dat het hier versierd is! Joehoe!’ En hij pakt dat spul op en begint te springen en het over zichzelf heen te gooien. Dus wij lagen helemaal in een deuk. Vroeg die gozer waarom wij zo moesten lachen… Toen we hem stikkend van de lach uitlegden dat ie kots over zichzelf aan het heen strooien was werd ie heeeeel stilletjes en hebben de rest van de avond geen last meer van hem gehad. Zijn vriendin keek heel erg beschaamd naar hem. En wij achter de garderobe hapten intussen naar adem van het lachen!’

En dan is er nog het mysterie van de drol op de dansvloer…. Anouk van de garderobe vertelt: ´Het was nog in de tijd van HQ. De housefeestjes die elke laatste vrijdag van de maand altijd in de Melkweg waren. Standaard uitverkocht. Zo ook deze keer. Einde van de avond, tegen sluitingstijd,  ineens tumult op de dansvloer. Echt midden op de dansvloer van de Max, de grote zaal, lag een enorme drol! Hoe het kan dat niemand het heeft zien gebeuren en dat er niemand doorheen heeft gedanst blijft tot op de dag van vandaag een mysterie!´

Oké, kots over jezelf heen gooien en faecaliën op de dansvloer , dat zijn zo van die uitwassen die kunnen gebeuren in het nachtleven maar hoe zit het eigenlijk met de seks? Oud Technicus Dix daarover: ´Mijn collega ging naar de mengtafel om het geluid te doen op een housefeest. Komt ie daar, ligt daar een dame met haar benen gespreid gebeft te worden door een gast. Op de vraag of zij a.u.b. van de mengtafel wilden gaan kreeg hij het verzoek om mee te doen! Mijn collega bedankte en heeft moeten lullen als brugman om die twee weg te krijgen zodat hij gewoon zijn werk kon doen.´ Jay, bassist van beroep, heeft ‘het’ een jaar of vijf geleden gedaan onder het podium. ‘Doordat ik vaak heb opgetreden in de Oude Zaal weet ik prima de weg achter en dus ook onder het podium. Mijn date en ik hoorden weinig van het optreden, maar voelden het des te beter! We deden het op de maat van de muziek.’ Voormalig portier Natascha heeft ook nog een letterlijk sappige anekdote: ´Ik sprak eens een meisje aan na sluitingstijd dat ze naar huis moest gaan. Ze vertelde dat ze nog op zoek was naar haar riem. Bleek dat ze na afloop was uitgenodigd door de band. Aan haar kleding en uiterlijk te zien was die hele band er overheen geweest, want de klodders zaad zaten nog steeds op haar gezicht, in haar haren en op haar kleding. Het was echt om te kotsen, zo smerig!´

Een band met een grote schare fans en altijd een volle kleedkamer waar het bier rijkelijk vloeide en de THC-dampen niet van de lucht waren  was de Osdorp Posse, misschien wel de band die het vaakst van alle bands in de Melkweg heeft opgetreden. Een band waarvan de leden bevriend waren met een flink deel van het Melkwegpersoneel. Dan is het dus logisch dat als je iets te vieren hebt dat je dat dan graag in je ´eigen´ Melkweg tussen je eigen vrienden wilt vieren! Marco, ook wel bekend als IJsblok, was naast bandlid ook de manager van de Osdorp Posse en boekte de optredens: ´Toen wij 15 jaar bestonden en onze DVD wilden presenteerden wilden wij dat natuurlijk heel graag doen in de Melkweg, in de grote zaal. Maar op de dag die wij wilden zou er een of ander housefeest zijn in de Max. Dat was natuurlijk flink balen. We konden wel in de kleine  zaal. Maar dat leek ons toch iets te klein voor zoiets, we verwachtten nogal wat publiek, zoals altijd in Amsterdam en nu helemaal met die presentatie… Dus ik zei dat tegen John van Luijn, de programmeur. En ik zei erbij dat we anders het feest maar in Paradiso moesten organiseren.  Van Luijn ging meteen om en zei dat dat housefeest dan maar in de kleine zaal moest en zo hadden wij onze presentatie gewoon gezellig in de Melkweg! In de grote zaal. Gelukkig maar!´

En soms heb je als artiest ook wel eens pech. Dan staan DJ Ramses en DJ Thomas in je voorprogramma, ook wel bekend onder de naam Blackboard Jungle. En dan gaat het niet om de DJ-kwaliteiten van de heren, die zijn prima. Maar de heren hebben gewoon wel eens een beetje dorst. Het overkwam Dreadzone. Ramses daarover: ´Wij hadden van de Melkweg anderhalf treetje bier gehad voor in onze kleedkamer, maar aangezien wij ook onze vriendinnen en bierspons Gregor bij ons hadden was dat bier heel erg snel op. Wij dus naar de kleedkamer van Dreadzone. Daar aankloppen, maar we kregen geen gehoor. Toen maakten we de kleedkamer zelf maar open en er was dus ook niemand. Meteen maar door naar de koelkast, al het bier meegenomen en terug naar de DJ boot om plaatjes te draaien. We begonnen al aardig kachel te worden toen een van die jongens van Dreadzone naar ons toekwam. Hoe we aan dat bier waren gekomen. ‘Gewoon gevraagd,´zeiden we, ´dat moeten jullie ook doen.’ Even later zagen we die jongens ook met blikjes bier, dus het zal ze wel gelukt zijn, haha.’

En over pech gesproken: in 1994 verheugden de 15-jarige Arno en zijn moeder Emmelie zich heel erg op het optreden van Greenday in de Melkweg. ‘Greenday stond op het punt van doorbreken en een uitverkochte Oude Zaal was het gevolg. Het concert was echter nog geen 3 nummers onderweg toen de zanger een rare sprong maakte en gillend op het podium stortte. Einde concert. Bleek die gast zijn enkel te hebben gebroken… Dat was dus letterlijk hun doorbraak. We mochten met onze kaartjes weer gratis naar binnen de volgende keer dat Greenday in de Melkweg zou optreden, maar ja, na die zomer toen braken ze dus echt door…. Die zijn dus nooit meer teruggekomen..’

En zo hebben nog ontelbare mensen hun eigen stukje geschiedenis liggen daar op die legendarische grond aan de Lijnbaansgracht in het centrum van Amsterdam. Ome Piet was er al in 1941. Hij is intussen verhuisd en woont nu inmiddels in het bejaardentehuis aan de Nieuwe Passeerdersstraat, op een steenworp afstand van die plek waarin zijn herinnering ooit de melk was.

De meeste onder ons volgden veel en veel later en iedereen heeft zo zijn eigen verhalen. En zo zal de geschiedenis zich altijd blijven verversen. Nieuwe jongeren hebben over 60 jaar bij het 100 jarig bestaan weer hun eigen sterke, mooie, leuke, stoere, stoute en soms ronduit smerige verhalen over hun Melkweg.

2 Comments

  1. Mag ik je dan nog de anekdote geven van een naffer, die door mij en Gandhi naarbuiten gezet werd, omdat hij… nou ja, vul maar in. Hij had meer dan 1 regel overtreden, laat maar zeggen.

    Eenmaal buiten ging hij hij als een hondsdolle stier uit zijn dak. Op de deur trappen, proberen terug te glippen, schelden, moeder dit, moeder dat….

    Ik beef er maar stoïcijns onder, werkt het beste. Hoewel ze dan vaak nog even in de hoogste versnelling gingen. Zo ook deze knaap. De ronde patrijspoortjes in de toegangsdeuren was voor hem de ideale bullseye om door te gaan schreeuwen, schelden, en vooral onder te spugen. Klaarblijkelijk had hij buiten de drank nogal wat geblowd, want vrij snel had hij het hele raampje volledig ondergekwat. in lange slierten droop het witte schuim langs het raam naar beneden.

    Zijn spuugactie beviel hem goed. De ene vloek na de andere volgde, waarbij hij ons het liefst recht in de ogen aankeek. Door het spuuggordijn ging dat echter steeds moeilijker.

    Dat besef drong ook bij de dolleman door. En jawel, hij trok zijn mouw over zijn hand, en als een ervaren glazenwasser maakte hij het hele raam schoon, daarna zijn mouw aan zijn broek afvegend. Hij had zijn volgende scheldkannonnade reeds klaar.

    Die kon hij echter niet meer plaatsen. Gandhi en ik lagen op de grond te rollen van het lachen.

    Reply

Leave a Comment.